‘Konumuz’ yürürken, koşarken, konuşurken, dururken, izlerken, poz verirken, kaybolurken, bulurken, beklerken, keşfederken, dalarken, sevinirken, üzülürken, telaşlanırken, ümit ederken, yanından geçerken, vazgeçerken, varsayarken... Hep karşımızda duran, kafamızı her kaldırdığımızda, her dokunduğumuzda, her nefes aldığımızda gördüğümüz ama görmekten mutlu olmadığımız her tasarım objesi.
‘Amacımız’ giderek yayılan, kontrolden çıkan, alışılagelen uzun vadede çözülmesi daha da zor olan, başına buyruk, plansız, denetimsiz ve her türlü estetik ve işlevsel kaygıdan uzak, yavaş yavaş tüm hayatımızı kaplayan ve hiçbir tasaya çare olmayan, tasarım kargaşasına yönelik çözümler üretmek. Görünmeyeni görünür, konuşulmayanı konuşulur, üzerine düşünülmeyeni düşünülür kılmak ve uzun vadede çözüme yönelik adımlar atmak.
‘Sonuç olarak’ her birimizin hayatına dokunan, kafasını meşgul eden, çözümler üretmeye iten bu soruna yönelik üretmiş olduğunuz projelerinizi bekliyoruz.

Çünkü Bertolt Brecht’in dediği gibi:
“İstediğince yalın görünsün göze,
kuşkuyla bakın en küçük olaya bile!
Sınayın gerekli olup olmadığını, hele
«alışılagelmiş» türden ise! açıkça
istiyoruz şunu sizden:
Sakın doğal bulmayın hep alışılageleni!
çünkü artık hiçbir şeye doğal denmemeli;
şu kanlı kargaşanın, şu düzenli geçinen
düzensizliğin, serserice başına
buyrukluğun ve insanla ilintisini yitirmiş
insanlığın egemen olduğu dönemlerde
kimse demesin: doğaldır bu olup bitenler;
böyle denmesin ki inanılsın her şeyin
değişebileceğine.”

TANJU ÖZELGİN